تعیین MIC سه کلاس مختلف آنتی بیوتیکی در ایزوله های بالینی سودوموناس آئروژینوزا جدا شده از بیماران بستری در بیمارستانهای آموزشی شهر همدان (91-1390)

مقدمه واهداف: سودوموناس آئروژینوزا یکی از مهم ترین پاتوژن های فرصت طلب است و بعنوان یکی از عوامل اصلی عفونت های بیمارستانی محسوب می شود. هدف از این مطالعه ارزیابی حساسیت ایزوله های بالینی سودوموناس آئروژینوزا نسبت به آنتی بیوتیک های متداول و تعیین حداقل میزان آنتی بیوتیک موثر در این باکتری است. مواد و روش کار: در این تحقیق 100 ایزوله سودوموناس آئروینوزا از عفونت های مختلف بیماران بستری در بیمارستانهای شهرستان همدان جدا شد. 31 ایزوله انتخاب و تست حساسیت آنتی بیوتیکی به روش دیسک دیفیوژن برای آنتی بیوتیک های آمینوگلیکوزیدها، کینولون ها، کارباپنم ها و تعیین MIC آنتی بیوتیک های سیپروفلوکساسین، جنتامایسین و ایمی پنم توسط روش براث میکرودایلوشن انجام شد. یافته ها: از میان 8 آنتی بیوتیک انتخابی بیشترین مقاومت نسبت به سیپروفلوکساسین 18 ( 58 %) و لوو فلوکساسین 19 ( 61.2% ) و کمترین مقاومت نسبت به ایمی پنم 3 ( 9.6%) مشاهده گردید. تعداد 2 ( 5/6%) سویه نیز مقاومت کامل به تمام 8 آنتی بیوتیک را نشان دادند. نتایج MIC 3 آنتی بیوتیک، جنتامایسین 18 (58.06%) مقاوم، 8 (25.08%) اینترمدیت و 5 (16.12%) حساس، سیپروفلوکساسین 28 (90.32%) مقاوم، 3 (9.67%) اینترمدیت و ایمی پنم 12 (30.7%) مقاوم، 13 (41.93%) اینترمدیت و 6 (19.35%) حساس گزارش گردیدند. نتیجه گیری: در مقایسه با سایر مطالعات انجام شده میزان مقاومت در اکثر آنتی بیوتیک ها مشابه الگوی مقاومت در سایر مناطق مختلف بود. ایمی پنم موثر ترین آنتی بیوتیک و آمیکاسین و افلوکساسین داروهای موثر بعدی بودند.